Ένα μήνα μετά, σε άρθρο μου που δημοσιεύτηκε στην “Ελευθερία” (2-10-2023) με τίτλο “Το πάθος του Πηνειού και τα παθήματα των ανθρώπων”, επεσήμανα ότι η κοίτη του Πηνειού στην γέφυρα Γιάννουλης δεν είναι λειτουργική σε ολόκληρο το πλάτος της, λόγω των επιχώσεων που έχουν αχρηστεύσει την δεξιά κατά την ροή ψηλή κοίτη του ποταμού, σημειώνοντας ότι “...Στην επιχωμένη λωρίδα της ψηλής κοίτης υπάρχουν κτιριακές εγκαταστάσεις επιχειρήσεων, κέντρων διασκέδασης, βιοτεχνιών, συνεργείων και εκθέσεων αυτοκινήτων κ.ά. από την ανάντη πλευρά και γήπεδα ποδοσφαίρου από την κατάντη πλευρά” (της γέφυρας). 

Στη συνέχεια του άρθρου πρόβαλα το συμπέρασμα ότι “Είναι προφανές ότι η αδυναμία λειτουργίας της προαναφερθείσας βοηθητικής γέφυρας (στη δεξιά κατά την ροή ψηλής κοίτης) λόγω των επιχώσεων, συνέβαλε στην ανύψωση της στάθμης της πλημμυρικής ροής στον Πηνειό και ενδεχόμενα στην κατάκλυση της περιοχής των εργατικών κατοικιών Γιάννουλης, επειδή στην περιοχή αυτή των επιχώσεων είναι μειωμένη η διατομή του Πηνειού κατά το ένα τρίτο του πλάτους και κατά το κοινώς λεγόμενο συνέβη “μποτιλιάρισμα” των νερών στα υπόλοιπα δύο τρίτα της κοίτης.”. Η κατάσταση της επίχωσης υπάρχει εδώ και δεκαετίες, χωρίς να προκαλέσει την αντίδραση κάποιας διοικητικής ή δικαστικής αρχής, εκτός της περίπτωσης μιας μελέτης. Παρέμενε ανεκτή επειδή δεν δημιουργούσε προβλήματα πλημμύρας με τις συνήθεις παροχές του Πηνειού, μέχρι που προέκυψε η πλημμύρα Daniel.

Την καταγγελία μου αυτή μετέφερε γραφικά στο διαδίκτυο ο συμπολίτης και δεινός γνώστης των υδραυλικών θεμάτων της Θεσσαλίας Κ. Γκούμας, ώστε έγινε αντιληπτό και με φωτογραφίες και κατόψεις της περιοχής ο εξαιρετικά αρνητικός ρόλος των επιχώσεων στα τότε πρόσφατα πλημμυρικά φαινόμενα του Πηνειού στην Λάρισα. Οι επιχώσεις εκτιμάται ότι συνέβαλαν καθοριστικά στην πλημμύρα της περιοχής των εργατικών κατοικιών Γιάννουλης με την θραύση του αριστερά αναχώματος του Πηνειού ανάντη των επιχώσεων, αφού η ροή των νερών εμποδίστηκε από αυτές με τον περιορισμό της διαθέσιμης κοίτης στα 2/3 του πλάτους της.