Οι προβλέψεις του ισχύοντος ΣΔΛΑΠ για «εξισορρόπηση» του υδατικού ισοζυγίου αποτελούν ένα ανεφάρμοστο θεωρητικό κατασκεύασμα με, σχεδόν αποκλειστικά, πολιτικές στοχεύσεις.

Και όσο και εάν προσπαθήσουν να κερδίσουν χρόνο ή να βρουν κατάλληλο «περιτύλιγμα» για να το περάσουν στον κόσμο, σύντομα θα υποχρεωθούν να του πούνε την αλήθεια, ότι δηλαδή ή θα ενισχύσουν το υδατικό δυναμικό από τον Άνω Αχελώο ή θα υποχρεωθούν στην επιβολή δραστικού περιορισμού των ποσοτήτων που αντλούνται κάθε χρόνο.... με ταυτόχρονη μείωση των αρδευόμενων εκτάσεων και των εισοδημάτων που αυτό συνεπάγεται.

Αυτό υποστηρίζει η Ε.Δ.Υ.ΘΕ., απαντώντας σε σχετική ερώτηση για το εάν και κατά πόσο οι υδατικές ανάγκες της Θεσσαλίας μπορούν να καλυφθούν χωρίς ενίσχυση από τον Άνω Αχελώο.

Πιο συγκεκριμένα:

Ερώτηση της «ΕτΔ»:

Για το θέμα ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΑΧΕΛΩΟΥ ένα εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι : Οι υδατικές ανάγκες του ΥΔ Θεσσαλίας μπορούν να καλυφθούν χωρίς την πρόσθετη ενίσχυση υδάτων που θα προέλθουν από τη μεταφορά (εκτροπή) υδάτων από τον Άνω Αχελώο ;

Απάντηση της Ε.Δ.Υ.ΘΕ.:

Η απάντηση είναι ΝΑΙ ΜΕ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ.

Ως βασική προϋπόθεση τίθεται η ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΜΕΙΩΣΗ της ζήτησης νερού, κυρίως στον πρωτογενή τομέα και τις αρδεύσεις. Και εδώ δεν εννοούμε μόνο την αυτονόητη (και προβλεπόμενη από το ΣΔΛΑΠ) εξοικονόμηση περίπου 15%. Απαιτείται επιπλέον η διακοπή λειτουργίας σημαντικού αριθμού γεωτρήσεων που, εδώ και χρόνια, αντλούν ανεξέλεγκτα από μόνιμα υπόγεια αποθέματα και οι οποίες πρέπει ΑΜΕΣΑ να υποκατασταθούν από επιφανειακά νερά νέων ταμιευτήρων εντός της ΛΑΠ Πηνειού (Ενιπέας, Μουζάκι, Νεοχώρι, Ελασσόνα, Πύλη κ.λπ.).

Επίσης θα πρέπει να διακοπεί, χωρίς δεύτερη συζήτηση, η βάναυση καταστροφή των ποτάμιων οικοσυστημάτων και λιμνών, όπου και εκεί οι αντλήσεις υπερβαίνουν τα επιτρεπόμενα όρια (το ΣΔΛΑΠ υπολογίζει αυτές τις υπεραντλήσεις σε 200 εκατ. κ. μ. νερού περίπου κάθε χρόνο).
Είναι λοιπόν προφανές ότι κάποια στιγμή θα πρέπει οι αρμόδιοι εκπρόσωποι της Πολιτείας να μιλήσουν στους αγρότες με ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ, να τους εξηγήσουν ότι τα υδατικά διαθέσιμα της ΛΑΠ Πηνειού ΔΕΝ μπορούν να ανταποκριθούν σε τόσο υψηλές απαιτήσεις αρδεύσεων, καλύπτοντας εκτάσεις 2,5 εκατ. στρεμμάτων !

Κάποιοι φυσικά θα ισχυριστούν ότι το ισχύον ΣΔΛΑΠ (2017) προβλέπει εξισορρόπηση του υδατικού ισοζυγίου, χωρίς μείωση αρδεύσεων και χωρίς ανάγκη περαιτέρω ενίσχυσης από τη ΛΑΠ Αχελώου. Η απάντηση όμως είναι ότι αυτή η ιδανική «εξισορρόπηση» βασίζεται σε συγκεκριμένες παραδοχές, πολλές όμως δεν είναι καθόλου ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες !
Ενδεικτικά, ως ΔΕΔΟΜΕΝΗ θεωρείται η μείωση των καταναλώσεων νερού για τις αρδεύσεις, κάτι που σημαίνει την καθιέρωση ελέγχων και περιορισμών, την ενεργοποίηση του διοικητικού μηχανισμού (που στην πραγματικότητα βρίσκεται σε αδυναμία), καθώς βεβαίως (κυρίως αυτό) και τη λειτουργία ΟΛΩΝ των νέων σύγχρονων έργων που απαιτούνται για τη μεταφορά και διανομή νερού (αρδευτικά δίκτυα), καθώς και την αντικατάσταση όλων των υφισταμένων υποδομών περασμένων δεκαετιών. Και φυσικά την προσαρμογή των αγροτών για χρήση μεθόδων άρδευσης με μεγάλη απόδοση και των νέων τεχνολογιών με κατάλληλες συμβουλές και εκπαίδευση.

Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι αυτή η «προβλεπόμενη» μείωση, θα χρειαστεί πολλά χρόνια από τώρα, ΔΕΝ πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Επίσης το ισχύον ΣΔΛΑΠ, σχετικά με την οικολογική αποκατάσταση των υπόγειων οικοσυστημάτων και «αποπληρωμή» των οφειλόμενων ποσοτήτων υδάτων που αντλήθηκαν από μόνιμα μη ανανεώσιμα αποθέματα (εκτίμηση: 3 δισ. κ.μ. νερού / δες προηγούμενα), κάνει τη «βολική» παραδοχή ότι αυτή θα ολοκληρωθεί στα επόμενα ...60 χρόνια (δηλαδή 50 εκατ. κ.μ./έτος από απροσδιόριστες πηγές), κάτι που κατά την άποψή μας είναι αδιανόητο, τουλάχιστον για όσους διαθέτουν στοιχειώδη οικολογική ευαισθησία.

Στα παραπάνω ας προστεθεί και το γεγονός ότι θα χρειαστεί μακρύ χρονικό διάστημα για την κατασκευή των νέων ταμιευτήρων που αναφέραμε.
Πρακτικά, λοιπόν, οι προβλέψεις του ισχύοντος ΣΔΛΑΠ για «εξισορρόπηση» του υδατικού ισοζυγίου αποτελούν ένα ανεφάρμοστο θεωρητικό κατασκεύασμα με, σχεδόν αποκλειστικά, πολιτικές στοχεύσεις. Και όσο και εάν προσπαθήσουν να κερδίσουν χρόνο η να βρουν κατάλληλο «περιτύλιγμα» για να το περάσουν στον κόσμο, σύντομα θα υποχρεωθούν να του πούνε την αλήθεια, ότι δηλαδή ή θα ενισχύσουν το υδατικό δυναμικό από τον Άνω Αχελώο ή θα υποχρεωθούν στην επιβολή δραστικού περιορισμού των ποσοτήτων που αντλούνται κάθε χρόνο.... με ταυτόχρονη μείωση των αρδευόμενων εκτάσεων και των εισοδημάτων που αυτό συνεπάγεται. Η αρνητική επίδραση στην οικονομία της Θεσσαλίας θα είναι τραγική.

Όσον αφορά στα ημιτελή έργα Αχελώου, μπροστά σε οποιαδήποτε υπεύθυνη κυβέρνηση υπάρχουν δυο μόνο εναλλακτικοί δρόμοι.
Ο πρώτος είναι η ολοκλήρωση των έργων, η δημιουργία της τεχνητής λίμνης, με αξιοποίηση των υδάτων για υδροηλεκτρική παραγωγή και με παράλληλη μεταφορά μέρους των υδάτων στη ΛΑΠ Πηνειού. Ο δεύτερος δρόμος, εφόσον η ενίσχυση θεωρηθεί «περιττή», είναι η καθαίρεση όλων των ημιτελών έργων και η απομάκρυνση χωματισμών, σκυροδεμάτων κ.λπ. με παράλληλη αποκατάσταση του τοπίου.

Τα ανεύθυνα πολιτικά παιχνίδια, με δηλώσεις υπέρ ή κατά της εκτροπής, χωρίς όμως τα έργα ούτε να ολοκληρώνονται, ούτε βεβαίως να κατεδαφίζονται, έχουν εδώ και καιρό υπερβεί τα όρια ανοχής των πολιτών.

Για την Ε.Δ.Υ.ΘΕ.:

*Μπαρμπούτης Τάσος, μέλος Δ.Σ. ΕΘΕΜ, πρ. γραμματέας ΤΕΕ/Κ-Δ Θεσσαλίας,

*Ντογκούλης Δημ., γεωπόνος, πρόεδρος τοπικού ΓΕΩΤΕΕ

ΠΗΓΗ : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ